അതിരുകൾ

കാണുന്നിടത്തെല്ലാം അതിരുകൾ മാത്രം

കാണാത്തിടങ്ങളിൽ അദൃശ്യമാം വിലക്കുകൾ

പിരിമുറുക്കങ്ങളുടെ അനന്തമാം വേലിയേറ്റിറക്കങ്ങൾ

ഇടംവലം തിരിയുവാനാകാത്ത പൊരുൾച്ചുറ്റിൻ മഹാമഹം

കാടുകൾക്കതിരുകൾ

മേടുകൾക്കതിരുകൾ

ലിംഗഭേദങ്ങൾക്കതിരുകൾ

സമവായ കേളികൾക്കതിരുകൾ

അതിരുകൾ, പതിരുകൾ

എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത വേർത്തിരുവുകൾ

തുറന്നിട്ട ജാലകപ്പഴുതിലൂടെ നോക്കുമ്പോൾ

കണ്ണെത്താ ദൂരം മുഴുക്കെ വരമ്പുകൾ,, അതിരുകൾ

കണ്ണടച്ചിരുട്ടാക്കുവാൻ വെമ്പുമ്പോൾ

മനസ്സിന്നകത്തും അറകെട്ടുന്നയതിരുകൾ

കരുതലിൽ, വായ്പിൽ, തീർപ്പിൽ

കലഹങ്ങളിൽ, മുഖം വീർപ്പിൽ

ആവശ്യത്തീരാമഴയിൽ

ചെളിയുറയ്ക്കാതൊലിച്ചിറങ്ങുന്ന തരം തിരിവുകൾ, അതിരുകൾ

മണിയടിച്ചെത്തുന്ന ദിനപത്രം പേറുന്നു

പക്ഷപാതം വമിയ്ക്കുന്ന വാർത്തകൾ, അതിരിട്ട്

വായിച്ചു മനസ്സു കെട്ട് വിവശനായ്

തീൻമേശയ്ക്കു മുന്നിൽ പ്രാതലിനെത്തുമ്പോൾ

അവിടെയും ഇല്ലായ്മ ചേർത്തു വേവിച്ച അതിരുകൾ

ഇനിയെന്തെന്നു പതുക്കെ പുറത്തേയ്ക്കു

തല കുനിച്ച് ദുരഭിമാനം മൂത്തിറങ്ങുമ്പോൾ

എതിരേല്ക്കുന്നു താഴിട്ടു പൂട്ടിയ മുഖങ്ങൾ

അതിരുകൾ വ്യക്തം, പല്ലിളിയ്ക്കാത്ത ദു:ഖസത്യം

കരയാത്ത പാടങ്ങൾ

ഞങ്ങൾ പാടങ്ങൾ ഇനി കരയുകയില്ല

വരൾച്ചയും പ്രളയവും കെടുതി നോവാകുകയുമില്ല

ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയവും കരളും വിണ്ടു പൊട്ടുകയില്ല

താത സ്മൃതികളിൽ ഗൃഹാതുരമാകുക തെല്ലുമില്ല

പ്രണയചേഷ്ടകളാരുമ്മി നട്ടു നീങ്ങുന്ന ഇണകളില്ല

കൊയ്ത്തുപാട്ടിൻ ശീലുകൾ തരളിതമാക്കുന്ന വിളവെടുപ്പില്ല

ഞങ്ങൾ വിളയിച്ച വിളവു പോരെന്ന പായാരം മാത്രം

പത്തായമൊഴിഞ്ഞാലും പതം പോരട്ടെന്ന പിടിവാശി മാത്രം

കന്നുപൂട്ടിക്കൊഴുത്ത മണ്ണിന്റെ ഗർഭത്തിൽ

ഗുപ്തമുകുളങ്ങളൊളിപ്പിച്ച വിത്തുകോശങ്ങൾ കെട്ടുപോയ്

വെയിൽ കാഞ്ഞ് മഞ്ഞിൻ നനവു തട്ടി

നല്ല നാളെയെ അന്നമൂട്ടുവാനാകാത്ത ഷണ്ഡരാം വിത്തുകൾ

ഇവർക്കായ് ഇനിയെന്തിനു ഞങ്ങൾ ചേറൊരുക്കണം?

ഇവരുടെ മുറ്റിനും ചിനപ്പിനും എന്തിനു കാവൽ കിടക്കണം?

നാളെ പണ്ടകശാല നിറയ്ക്കുവാൻ മാത്രമായ് വിളയുന്ന ഇവർക്ക്

വാടക ഗർഭപാത്രങ്ങളെന്നോ ഞങ്ങൾ?

കിനാവു കാണാൻ പോലും കെല്പില്ലാത്തവർക്കായ്

സ്വയം വേരാഴ്ത്തിയിട്ടും തീറ്റ തേടാത്തവർക്കായ്

സ്വയരക്ഷയ്ക്കായുള്ള ആർജ്ജവം തരിമ്പുമില്ലാത്തവർക്കായ്

എന്തിനു കരയണം ഞങ്ങൾ, എന്തിനു കരയണം?

തോൽവി

ഞാനിന്ന് തോറ്റുപോയി

കാത്തു കാത്തിരുന്ന തോൽവി

ഇത്തിരി വൈകിയാണെങ്കിലും

കാലപുരുഷന്റെ സ്വാഭാവിക നീതി

ഇവിടെ കയ്പുനീരില്ല, കറ വീണ പാടുകൾ

കാട്ടപ്പ കയറി കാടായ മനസ്സ്

ഭാരമന്തിൽ പുതഞ്ഞ കനത്ത കാലുകൾ

അടുക്കളക്കുഷ്ഠം പിടിച്ച ചുളിഞ്ഞ വിരലുകൾ

പുകയില പകുത്തെടുക്കുന്ന ശ്വാസകോശങ്ങൾ

ജരാനരകൾ ഏശാത്ത കഷണ്ടിത്തല

ദോഷദുർഗന്ധം മണത്തെടുക്കാനാകാത്ത പടുനാസിക

നരച്ച മാറും കൊഴിയുന്ന രോമങ്ങളും

ആസന്നമായ തോൽവിയെക്കാക്കാൻ

ഇതിലെന്തിനായിരുന്നു മറ്റു ചേരുവകൾ?

എങ്കിലും, തോറ്റപ്പോൾ മൃഷ്ടാന്നമായിരുന്നു

പരിഹാസശബളമായ അകമ്പടിയുണ്ടായിരുന്നു

ശകാരവർഷങ്ങളുടെ മേളക്കൊഴുപ്പുണ്ടായിരുന്നു

തോൽവിയും ഒരാഘോഷമാണല്ലോ?

തോൽവിയിൽ ജയം നേടിയ എനിയ്ക്കിനി

നീളെ നീളെ ആർപ്പോടെ വരവേൽപ്പൊരുക്കുക

ശീർഷപാദങ്ങളെത്തുന്ന കുറ്റമാല അണിയിക്കുക

നാടൊഴിഞ്ഞു പോകാനായ് കഴുതപ്പുറം ഒരുക്കുക

ബന്ധനങ്ങളറുത്ത് നീങ്ങട്ടെ ഞാൻ

തിരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കാതെ പോകട്ടെ ഞാൻ

ഇനിയെങ്ങാനും പിൻവിളികൾ കേട്ടാലോ?

ഒരു ഞൊടി നിന്നാൽ നിറമിഴികൾ കവിഞ്ഞാലോ?

അഭിനവ രത്നാകരൻ

ജീവിതത്തിൻ രാത്രിവെളിച്ചത്തിൽ

അവമതിപ്പിൻ പൊന്തയിൽ ഒളിച്ചിരിയ്ക്കാം

ഇല്ലായ്മ തൻ ഊനു മാന്തി മാന്തി പുണ്ണാക്കാം

അഭിനവ രത്നാകരനായ് അരിയിടാം

ഉള്ളു പൊള്ളിത്തുടുക്കുക മണ്ണു തേയ്ക്കുക

ചെള്ളരിയ്ക്കുന്ന തൊലിയടരുകൾ നുള്ളുക

മുള്ളുപോൽ കൂർത്ത സഹമോഹങ്ങൾ വാങ്ങുക

വെള്ളിടി വെട്ടത്തിൽ ഹാ! പാപങ്ങൾ ചെയ്യുക

മഴവിൽ സ്വപ്നങ്ങളുടെ ചാരുതയേകി

അഴലൊളിപ്പിച്ചു മൂകമായ് ശാപം കൊയ്ക

നിഴൽശുദ്ധി വരുത്തി ഗുഹയ്ക്കകമേറി

പഴയ നടപ്പിന്റെ ഏടു പിച്ചി കീറുക

സ്നേഹമെന്നാൽ പണം, പണത്തെ സ്നേഹിയ്ക്കുക

വഴി പിഴച്ച ചെയ്തിയാൽ വഴി വെട്ടുക

സൗഹൃദപ്പച്ചയാൽ വാരിക്കുഴി മൂടുക

ഇരയെ വീഴ്ത്തി ദണ്ഡിച്ചു ചട്ടം കൊടുക്ക

പാപക്കറയാർന്ന പങ്കില കരങ്ങളിൽ

പുഴുവരിയ്ക്കും വ്രണങ്ങൾ പെരുത്ത നേരം

മരുന്നു പുരട്ടുവാൻ പോലുമറച്ചു പോം

പങ്കുപറ്റിച്ചീർത്ത സഹബോധമറ്റവർ

ഒന്നു ചോദിച്ചു നോക്കുക വൃഥായെങ്കിലും

പങ്കിലെ പാപത്തെ പങ്കു വെയ്ക്കട്ടെയെന്ന്

പുച്ഛമായ് ഒരു വശം കോട്ടി ഉദാസീനം

ബധിര മൂകരായ് പയ്യെ കയ്യൊഴിഞ്ഞിടും

വിഷമുള്ളു തീണ്ടിയ കാലും നിനവുമായ്

കടും നീല പായും ദേഹജ്വരാധി ചൂഴും

ഒറ്റപ്പെടുത്തലിൻ ചിതൽപ്പുറ്റു വളർന്നു

തെറ്റെന്നു മുറ്റി മെല്ലെ ജപമന്ത്രമോതാം

ശിഷ്ടലാഭങ്ങളുടെ പെരുക്കങ്ങളായി

പൊയ്പ്പോയ വർഷങ്ങൾ ചുരുൾ നിവർത്തുന്നു

വളർന്നതും വളർത്തി വലുതാക്കിയതും

ഉള്ളു കുടയായ് പിടിച്ചതും എന്തിനെന്നോ?

ഇതു കലിയുഗം, കാക്ഷിയ്ക്കാതിരിയ്ക്കുക

മോക്ഷപ്രഭുവെ, മോക്ഷത്തെ, മോചനത്തെയും

ഇല്ല സ്നാനഘട്ടങ്ങൾ പാപക്കറ മായ്ക്കാൻ

വസിയ്ക്കുക ഹീനം വാത്മീകത്തിനുള്ളിലായ്

തോട്ടുവിസ്ക്കി

തോട്ടുവക്കിലെ കൈതക്കാട്ടിൽ

സന്ധ്യ മയങ്ങിയ പാടവരമ്പിൽ

കുണ്ടനിട്ടിലിൽ കാണാപ്പൊത്തിൽ

ആളെത്താത്തൊരു കുറ്റിക്കാട്ടിൽ

ആളുകൾ കൂട്ടമൊഴിഞ്ഞൊരു മൂലയിൽ

പാത്തു പതുങ്ങി തലപൊക്കും ദ്രവ്യം

ഇവൻ നേരസ്ഥൻ, പുകളെഴും തോട്ടുവിസ്ക്കി

നിറമില്ല, മണമില്ല, പ്രഥമനാം വീര്യപ്രമാണി

പേരിന്നു വിദേശി, ഗുണത്തിൽ നാട്ടുസമ്പുഷ്ടൻ

*മർദ്ദപ്രേരിത വേവുപാത്രജൻ, അടുക്കളയല്ലോ ജന്മഗൃഹം

നെല്ലിട്ടു വാറ്റാം, പതിരു പാടില്ല തീരെ

മുന്തിരി, ബീറ്റ്റൂട്ട്,  പഴം പരമാണുക്കളിൽ

സർവ്വവ്യാപിയായ് ഒളിച്ചിരിയ്ക്കുന്നിവൻ

ലഹരി പോരെന്നാൽ തേളും തേരട്ടയും കൂട്ടാം

പെഗ്ഗളവല്ല തോത്, മില്ലിയിൽ അളന്നിടും

ഇളനീർ ചേരുവ അത്യുത്തമം സേവയ്ക്ക്

അരിഷ്ടമോടൊത്താൽ വിപ്ലവാരിഷ്ടം

മിരിൻഡയും പെപ്സിയും സെവനപ്പുമേതും പോരും

പ്ലാസ്റ്റിക്കു കൂടിൽ മൂലവെട്ടിയെന്നപര നാമം

പൂസായ് തലപൊങ്ങാതാകിൽ നാണംകുണുങ്ങി

നടവഴിയിൽ കിടന്നാലോ പിറന്നപടിക്കുഞ്ഞ്

ഇടിവെട്ടായ് തരിപ്പാകിൽ ഗുണ്ടെന്നും വിളിയ്ക്കാം

കലശത്തിന്നു കാരണവപ്രീതിയ്ക്കു കട്ടായമീ ചാർത്ത്

ഇലക്ഷൻ തലേന്നു വോട്ടർപ്രീതിയ്ക്കും ഉപകാരി

ആരോടുമൊരിത്തിരി വക്കാണം കൂടാനുമുശിരൻ

ഇങ്ങനെ പലവിധം തോട്ടുവിസ്ക്കി തൻ അപദാനങ്ങൾ

തൊട്ടു നക്കാനൊരിത്തിരി അച്ചാർ വേണം

പുഴുങ്ങിയ മുട്ടയോ കൊത്തിപ്പൊരിയോ കേമം

മുളകിട്ട മീനോ കുരുമുളകിൽ വെന്ത കോഴിയോ കെങ്കേമം

എന്തു ‘തേങ്ങ’യായാലും കുടിയ്ക്കണം, കസറണം

          *പ്രഷർകുക്കർ

മരണത്തിന്റെ വസന്തം

(ചില മരണങ്ങൾ മനസ്സിനുണ്ടാക്കുന്ന ഉലച്ചിലുകൾ പറഞ്ഞറിയിയ്ക്കാൻ പറ്റാത്തതാണ്. ഞങ്ങളുടെ SACA സഹപ്രവർത്തകനും പ്രിയസുഹൃത്തുമായ കമലഹാസന്റെ ആകസ്മികമായ അപകടമരണം; ഒമ്പതു വർഷക്കാലം കാൻസർ എന്ന മാരകരോഗത്തോടു പടവെട്ടി ധൈര്യപൂർവ്വം ജീവിതത്തെ നേരിട്ട, എന്റെ പ്രിയസുഹൃത്ത് റോസ്കുമാറിന്റെ ഭാര്യയുടെ വേർപ്പാട്; SACA എന്ന ഞങ്ങളുടെ സന്നദ്ധസംഘടനയെ പ്രതീക്ഷാനിർഭരമായ നിറഞ്ഞ മനസ്സോടെ എന്നും പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചിരുന്ന ശ്രീ.പരമേശ്വരപ്പണിയ്ക്കർ മാസ്റ്ററുടെ നിര്യാണം; ഇവ മൂന്നും വളരെയധികം വേദനാജനകങ്ങളായിരുന്നു.  2014 ഏപ്രിൽ 27 നും ജൂൺ 1നും ഇടയിൽ സംഭവിച്ച തുടർച്ചയായ ഈ മൂന്നു മരണങ്ങൾ  അസ്വസ്ഥമാക്കിയ മനസ്സിന്റെ ഇടർച്ചയിൽ നിന്നെഴുതിയതാണ് ഈ വരികൾ.) 

  

എങ്ങും ശവം നാറികൾ പൂക്കുന്ന രൂക്ഷഗന്ധം മാത്രം

ഇത് മരണത്തിന്റെ സ്വന്തം വസന്തകാലം

ചെത്തി മിനുക്കാത്ത ചുമരുകൾക്കുള്ളിൽ ചുഴറ്റുന്ന തേങ്ങലുകൾ

ഫണം നീർത്തിച്ചീറ്റുന്ന വൈധവ്യത്തിൻ പരുക്കൻ കാളിമ

നിലനില്പിൻ രണാങ്കണങ്ങളിൽ പടരുന്ന ഇരുളിന്റെ ഘനീഭാവം

മടികൂടാതെ ഗന്ധം പരത്തുന്നു ശവം നാറികൾ പിന്നെയും

പല നിറമൊരേ ഞെട്ടിൽ പൂവിട്ട ഒടിച്ചുറ്റിയ്ക്കും വിഷാദഗന്ധം

ശാപത്തിനും മോക്ഷത്തിനുമിടയ്ക്കു വലനെയ്യുന്നു മാറാരോഗച്ചിലന്തികൾ പൂക്കളിൽ

ഓർമ്മ തൻ ചെപ്പിൽ കിലുങ്ങുന്ന പൊട്ടിയ വർണ്ണവളപ്പൊട്ടുകൾ

ഞരമ്പുകളിലെഴുന്നു നില്ക്കുന്ന ഭൂതകാലത്തിൻ കല്ലിച്ച നീലകൾ

ഋതുവർണ്ണങ്ങളോടൊട്ടി വിയർപ്പിറ്റിയ്ക്കും പകലൊളി വറ്റിയ മുഖചിത്രങ്ങൾ

കണ്ണീർ പുവുകൾ ചൊരിഞ്ഞു പൂക്കുന്ന ദുരന്തത്തിൻ പാഴ്മരങ്ങൾ

ഇതു മരണത്തിന്റെ സ്വന്തം വസന്തത്തിൻ വരവറിയിപ്പ്

പരക്കുന്നതോ ശവം നാറികളുടെ കനിവറ്റ കാമ്പിയ ഗന്ധം

നിർത്താക്കരച്ചിലിൽ പുതുവസ്ത്രമുടുപ്പിയ്ക്കും പടുനിമിഷങ്ങൾ

ഇണക്കവും പിണക്കവും നിർത്തി  അഗ്നിപുഷ്പങ്ങളായ് മാറും ദേഹാർത്തിയും മാംസവും

നിയതിയുടെ നിർത്താത്ത തീവണ്ടിപ്പാച്ചിലിന്നിടയിലെ മായാത്ത കാഴ്ചകൾ

മയമില്ലാത്ത കടുംചായക്കൂട്ടു തട്ടിത്തെറിച്ച പോൽ മരണവർണ്ണങ്ങളും

ഇത് മരണത്തിന്റെ സ്വന്തം വസന്തകാലം

മാറാതെ മറയാതെ മങ്ങാതെ ശ്മശാനമൂകമായ്

ആചന്ദ്രതാരം ഇടതടവില്ലാത്ത ശോകധാരയിൽ

കിളിർത്തു പുഷ്പിച്ചു കൊണ്ടേയിരിയ്ക്കുന്നു രംഗബോധമില്ലാതെ

ഫലശ്രുതിയറ്റ തായ്കുലം

പഞ്ചമിയ്ക്കീറ്റുനോവായിരുന്നു പന്തീരാണ്ടും

പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങളും സ്നിഗ്ദ്ധമായിരുന്നു വാഞ്ചയാൽ

കഞ്ചുകകവചങ്ങളേതുമില്ലാതെ കൺമിഴിച്ചു പന്ത്രണ്ടു പേർ

നെഞ്ചകം കത്തിനീറുന്ന ഉമിത്തീയിലുഴറിക്കറുത്തു പഞ്ചമി

മുലപ്പാൽ കെട്ടിക്കനത്ത മാർത്തടം വിതുമ്പി

നെറ്റിയിലുറച്ച, പന്തം തറച്ച, മുറിപ്പാടു വിങ്ങിയില്ലെന്നിട്ടും

നേരിന്റെ നേർവഴി ഞരക്കങ്ങളിൽ കാലുഷ്യമില്ലാതെ

ബീജാങ്കുരങ്ങളെ അതിലോലം ഉയിരാക്കി പഞ്ചമി

ആയിരം കറിയൂട്ടിയ കൈകളാത്മനിന്ദയിൽ വിറച്ചുവോ

മറക്കുട നീക്കിപ്പുറത്തെത്തിയ വ്യുത്പത്തി അറച്ചുവോ

മാറു ചേർത്തൊന്നു നറും പാലൂട്ടുവാനാകാത്ത ശോകം തിളച്ചുവോ

പേറ്റുനീരിന്നീറൻ വറ്റാത്ത തൻ മക്കളെപ്പിരിഞ്ഞപ്പോൾ?

വരരുചിപ്പുത്രരായ് നിറഞ്ഞാടി പലകുലങ്ങളിൽ അമ്പോറ്റിമക്കൾ

ഊറ്റങ്ങൾ കേൾപ്പിച്ചു പല ദേശങ്ങളിൽ അഭംഗുരം, അന്യൂനം

താതന്നു തെറ്റാതെ തർപ്പണം ഇല്ലത്തിൽ മുറ്റത്തു മുറപോൽ

ധരയ്ക്കില്ലെന്നോ ഒരു കൈക്കുടന്ന നീരിറ്റിയ്ക്കുവാനായ് ദിനം?

പാടിപ്പുകഴ്കേട്ട കഥകളിൽ ശ്രേഷ്ഠനാം വിശാരദൻ വരരുചി

പറയി തൻ സഗർഭ്യരാം പന്തിരുകുലം മേല്ക്കുമേൽ സമുത്തമർ

പറഞ്ഞില്ല പഞ്ചമിപ്പെണ്ണിൻ പേരോ പെരുമയോ തെല്ലോളം

പഞ്ചപുച്ഛങ്ങൾക്കും പുച്ഛമായ്ത്തോന്നിയെന്നോ തായ്കുലം?

പാടുവാനില്ല പറയിയ്ക്കു തോറ്റങ്ങൾ, വിധേയമാം ദുർന്നീതി മാത്രം

പെരുപ്പിയ്ക്കുവാനോ പെരുമ തൻ കുലപ്പേരും തുണയില്ല

പടിപ്പുറത്തെന്നുമേയിടം നല്കി, കൂട്ടായ് ചത്തപയ്യിന്നിറച്ചിയും തോലും

പാളയിൽ മൃഷ്ടാന്നഭോജനശേഷവും എച്ചിലും തുപ്പലും തീണ്ടുകുറ്റവും

ആര്യാവർത്തചരിതങ്ങളിൽ, ദ്രാവിഡക്കുറൾകളിൽ ഗരിമയായ്

വർണ്ണഭേദങ്ങൾക്കെതിർഭാഷ്യം ചമയ്ക്കുന്ന വരേണ്യ ധാർഷ്ട്യങ്ങളിൽ

പിന്നാമ്പുറ പഴംകഥകളിലെവിടെയോ ചാരമൂറിയ കനലായ്ച്ചിരിയ്ക്കുന്നു

ആത്മമനനം വിധിയ്ക്കാത്ത ഫലശ്രുതിയ്ക്കുൾപറ്റി പഞ്ചമി

• ധര -  ഗർഭപാത്രം എന്നും അർത്ഥം ( അവലംബം  -  ശബ്ദതാരാവലി)