അഭിനവ രത്നാകരൻ

ജീവിതത്തിൻ രാത്രിവെളിച്ചത്തിൽ

അവമതിപ്പിൻ പൊന്തയിൽ ഒളിച്ചിരിയ്ക്കാം

ഇല്ലായ്മ തൻ ഊനു മാന്തി മാന്തി പുണ്ണാക്കാം

അഭിനവ രത്നാകരനായ് അരിയിടാം

ഉള്ളു പൊള്ളിത്തുടുക്കുക മണ്ണു തേയ്ക്കുക

ചെള്ളരിയ്ക്കുന്ന തൊലിയടരുകൾ നുള്ളുക

മുള്ളുപോൽ കൂർത്ത സഹമോഹങ്ങൾ വാങ്ങുക

വെള്ളിടി വെട്ടത്തിൽ ഹാ! പാപങ്ങൾ ചെയ്യുക

മഴവിൽ സ്വപ്നങ്ങളുടെ ചാരുതയേകി

അഴലൊളിപ്പിച്ചു മൂകമായ് ശാപം കൊയ്ക

നിഴൽശുദ്ധി വരുത്തി ഗുഹയ്ക്കകമേറി

പഴയ നടപ്പിന്റെ ഏടു പിച്ചി കീറുക

സ്നേഹമെന്നാൽ പണം, പണത്തെ സ്നേഹിയ്ക്കുക

വഴി പിഴച്ച ചെയ്തിയാൽ വഴി വെട്ടുക

സൗഹൃദപ്പച്ചയാൽ വാരിക്കുഴി മൂടുക

ഇരയെ വീഴ്ത്തി ദണ്ഡിച്ചു ചട്ടം കൊടുക്ക

പാപക്കറയാർന്ന പങ്കില കരങ്ങളിൽ

പുഴുവരിയ്ക്കും വ്രണങ്ങൾ പെരുത്ത നേരം

മരുന്നു പുരട്ടുവാൻ പോലുമറച്ചു പോം

പങ്കുപറ്റിച്ചീർത്ത സഹബോധമറ്റവർ

ഒന്നു ചോദിച്ചു നോക്കുക വൃഥായെങ്കിലും

പങ്കിലെ പാപത്തെ പങ്കു വെയ്ക്കട്ടെയെന്ന്

പുച്ഛമായ് ഒരു വശം കോട്ടി ഉദാസീനം

ബധിര മൂകരായ് പയ്യെ കയ്യൊഴിഞ്ഞിടും

വിഷമുള്ളു തീണ്ടിയ കാലും നിനവുമായ്

കടും നീല പായും ദേഹജ്വരാധി ചൂഴും

ഒറ്റപ്പെടുത്തലിൻ ചിതൽപ്പുറ്റു വളർന്നു

തെറ്റെന്നു മുറ്റി മെല്ലെ ജപമന്ത്രമോതാം

ശിഷ്ടലാഭങ്ങളുടെ പെരുക്കങ്ങളായി

പൊയ്പ്പോയ വർഷങ്ങൾ ചുരുൾ നിവർത്തുന്നു

വളർന്നതും വളർത്തി വലുതാക്കിയതും

ഉള്ളു കുടയായ് പിടിച്ചതും എന്തിനെന്നോ?

ഇതു കലിയുഗം, കാക്ഷിയ്ക്കാതിരിയ്ക്കുക

മോക്ഷപ്രഭുവെ, മോക്ഷത്തെ, മോചനത്തെയും

ഇല്ല സ്നാനഘട്ടങ്ങൾ പാപക്കറ മായ്ക്കാൻ

വസിയ്ക്കുക ഹീനം വാത്മീകത്തിനുള്ളിലായ്