ഏകാന്ത സേതു

അച്ഛനറിയുന്നു നിൻ ഹൃത്തടം,

ഉള്ളിലുള്ളാന്തലും

 

കോറിത്തരിപ്പിച്ചു കരിയിച്ച

കരച്ചിലുകളുറക്കം നടിയ്ക്കയാം

ഉള്ളം കവിഞ്ഞു ഉറയുന്ന ഓർമ്മകൾ

കവിൾത്തടം കൊണ്ട് നീ

അണകെട്ടി കൺകളാൽ

 

വെട്ടിത്തിരിയുന്ന വാഹനത്തിൻ പിറകിൽ

പൊട്ടിക്കരച്ചിലുമമർത്തിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ടാ-

തങ്ക ലീനയായെൻ കൈ അമർത്തുന്നു നിന്നമ്മ;

പതറുന്നു; ഏകാന്ത സേതുവായ് തേങ്ങുന്നു ശുഭ്രാംബു  

താതരോദനം അവിധികല്പിതം

 

വളവു പിന്നിട്ട് മുൻപിൽ നീ പിന്നെയും

ഉയരും മിഴികളിൽ രുദ്ധമാം നാമ്പുകൾ; വീശും വിഷാദം

 

ജീവിതപ്പാതകൾ പലതായ് പിരിഞ്ഞു പോം

പലവഴികളിലൂഴം പിടിയ്ക്കും പതുക്കെ

പിന്നെ, ഇടയ്ക്കിടെ ഓരോ നുറുങ്ങുകൾ, മാത്രകൾ

മുൻപേ നടക്കുന്ന ദിനങ്ങൾ തൻ ഭാസുരം

 

ജനനി, ജനകനും, സോദര നൊമ്പരച്ചൂടും

ശീലം മറക്കാത്ത ജാലകപ്പഴുതുകൾ

ഊണിൽ, ഉറക്കത്തിൽ, ശ്വാസവേഗങ്ങളിൽ

നിദ്രയെത്തഴുകിടാം, തെല്ലൊന്നുണർത്തിടാം

 

പൊൻകിരണങ്ങൾ ചാലിച്ചുഷസ്സിൽ

ബാലാർക്കബിംബം പരിക്രമം തുടരും

ഘടികാര സൂചികൾ മുമ്പോട്ടു പാഞ്ഞിടും

വെയിലേറ്റു വാടാതിരിയ്ക്കുക; വെട്ടിത്തിളങ്ങുക

 

മടക്കയാത്രയിൽ, മഹാജലാശയത്തിൻ നിറവിൽ   

മുഖമൊന്നു മുത്തിയോ ഇളംകുളിർത്തെന്നൽ?

 

ചിന്തയിൽ വീണ്ടുമൊരു കണ്ണീർക്കണം വാർക്കുന്നു;

പാതിയടച്ചിട്ട നിൻ മുറിവാതിലിൻ പുറത്ത്

പമ്മി നില്ക്കുവാനാകുമോ ഇനി അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും

നിഴൽ പടർത്താതെ, നിൻ പുതുചിത്രങ്ങൾ കോറാതെ