അമ്മക്കൊഞ്ചൽ

ആർദ്രമാം മൗനത്തിന്റെ മണിച്ചെപ്പു തുറന്നെത്തി

സാന്ദ്രമാം സ്നേഹത്തിന്റെ മണിമുത്തായി നീയും

കണ്ണുനീർപ്പൈതലേ കൺതുറക്കാതെയോ നീ

തേങ്ങുന്നതെന്തേ നിന്നമ്മ ഞാനടുത്തില്ലേ?

എന്തിന്നു കണ്ണേ  വെറുതേ നീ വിങ്ങുന്നു?

മന്ദാരച്ചോട്ടിൽ നമുക്കു മണ്ണപ്പമുണ്ടാക്കേണ്ടേ?

കൺതുറക്കുന്ന നിൻ കിളിക്കൊഞ്ചൽ കേട്ടെ-

നിയ്ക്കിന്നുമീ പ്രഭാതത്തിന്നഴൽ നീക്കീടണം

ആരു നിൻ നിദ്രയെപ്പിടിച്ചുലച്ചീടുന്നു

ഇന്നലെക്കേട്ടുറങ്ങിയ കഥയിലെ ഭൂതത്താനോ?

അതല്ല,യിന്നെലെയമ്മ തൻ കളിപറച്ചിലിൽ-

പ്പറഞ്ഞു പേടിപ്പിച്ചയമ്മ തൻ “റ്റാറ്റാ” പോക്കോ

അതുമല്ലെങ്കിൽ, നിൻ ചേച്ചി കളിയ്ക്കാൻ വരില്ലെ-

ന്നാഞ്ഞു നിൻ വാശിയെക്കൂട്ടുവാനോങ്ങിയതോ

എന്തിനെന്നാലും കുഞ്ഞേ നീ ചിണുങ്ങാതെ

അമ്മ കരുതിയിട്ടുണ്ടു മണിമുത്തം തെരുതെരെ

നീ ചിരിച്ചാലേ എൻ ലോകവും ചിരിയ്ക്കയുള്ളൂ

നീ മൊഴിഞ്ഞാലേ മണികിലുക്കവും കേൾപ്പാനാകൂ

തുയിലും കൊട്ടിപ്പാടി നിന്നെ ഞാനുണർത്തീടും

ഈയമ്മ തൻ പേറ്റുനോവിൻ ആറ്റിക്കുറുക്കല്ലേ മുത്തേ നീ