ഒരു ചുവന്ന പനിനീരിനായ്

സ്നേഹമൊരു ചുഴലി, ചുവന്ന പനിനീർ

ദളങ്ങൾ മുകുളങ്ങളിലൊളിപ്പിയ്ക്കുന്നു

ചുരുളുകൾ നിവർത്തി കാറ്റു വിതയ്ക്കുന്നു

ഉള്ളിലൊരു ചുഴിയൊരുക്കുന്നു

കാതങ്ങൾ, പാതങ്ങൾക്കപ്പുറം ജന്മവും

സീത്ക്കാരാഭിനിവേശ സന്നിവേശവും

ഉള്ളിലേയ്ക്കുള്ളിലേയ്ക്കാഞ്ഞു വലിയ്ക്കും മർദ്ദവും

നിമിഷാർദ്ധവേഗത്തിലുള്ള പകർച്ചയും

സ്നേഹത്തിന്റെ ചുഴലിയ്ക്ക്, ചുവന്ന പനിനീരിന്

പല പേരുകളിൽ ചുകപ്പ് കൊടുക്കട്ടെ

അളി നുകരും തേനിന്റെ പനിനീർ

പ്രണയസൗരഭ്യത്തിന്റെ പനിനീർ

തലമുടിക്കറുപ്പിനഴകേകും പനിനീർ

വസ്ത്രജാലകത്തിലൂടെത്തിനോക്കും പനിനീർ

പൂക്കുടകളെയലങ്കരിയ്ക്കും പനിനീർ

ചുവന്ന പനിനീരെന്ന സ്നേഹസുരഭില കുസുമം

ചുവന്ന പനിനീരിന്, സ്നേഹത്തിന്

സംസ്കൃതികളെ, നഗരപാരവശ്യങ്ങളെ,

ഗ്രാമാന്തരങ്ങളെ, വയൽ വെളുപ്പിനെ,

ജടപിടിച്ചാലസ്യത്തിലാണ്ട ജനതയെ

കുടപിടിയ്ക്കുന്ന അല്പമോഹങ്ങളെ

കാലത്തിന്റെ കണ്ണീർക്കെട്ടുകളെ

മാടം കെട്ടിയ ജഡസ്വപ്നങ്ങളെ

തന്റെ കുഴിഞ്ഞ മദ്ധ്യത്തിലേയ്ക്കാനയിയ്ക്കാം

തന്റെ ചുഴലിയിൽക്കറക്കി മജ്ജയൂറ്റാം

സ്ഫുടം ചെയ്ത് പ്രതിഷ്ഠയുമേകാം

ഹേ! ചുവന്ന പനിനീരേ, വരിക

വേഗം വിടർന്ന് പുഷ്പിച്ച് മുൾക്കാമ്പു മാറ്റുക

സ്വയം അടർന്നുപോകും മുമ്പ് ധന്യയാകുക

നീ വരുന്നതും കാത്തനേകപേരുണ്ടിവിടെ, ഊരും പേരും കെട്ടവർ