സഖാവ്

(1986 മെയ് 19-ന് അന്തരിച്ച ശ്രീ. ഗോവിന്ദൻ കുട്ടി മേനോന്റെ (എന്റെ അമ്മാമൻ) ഓർമ്മകൾക്കു മുമ്പിൽ അശ്രുപൂജ അർപ്പിച്ചു കൊണ്ട്)

മെയ് 19

ഒരോർമ്മദിനം

1986 മെയ് 19

ഒരോർമ്മദിനത്തിലേയ്ക്കുള്ള മടക്കയാത്ര

ഉൾത്താപം കടിച്ചിറക്കാനാകാതെ സഹോദരവിലാപങ്ങൾ

കർമ്മബന്ധങ്ങളുടെ തേങ്ങലുകൾ

വേർപ്പാടിൻ വെയിലേല്പിച്ച നെഞ്ചെരിച്ചിൽ

കോടി പുതച്ച വെള്ളയിൽ പുതഞ്ഞ മൂന്നക്ഷരം

“സഖാവ്”

പാരസ്പര്യത്തിൻ കുറിമാങ്ങളിൽ

സ്വാർത്ഥമില്ലാത്ത കർമ്മപഥങ്ങളിൽ

നിയോഗത്തിൻ യോഗരഥങ്ങളിൽ

സമത്വസാഹോദര്യ വാചകക്കസർത്തില്ലാതെ

വരട്ടുവാദങ്ങളുടെ ജളത്വം തീണ്ടാതെ

കനൽ വഴികളുടെ ചുവപ്പു കൈവിടാതെ

തോളത്തൊരു തോർത്തും, മുണ്ടുമായ്

സംശുദ്ധിയുടെ വിയർപ്പുമണം വിടാതെ നടന്നയാൾ,

സഖാവ്

അർത്ഥഗർഭമായൊരു ചിരി

വളഞ്ഞകൈപ്പിടിയുമായൊരു ശീലക്കുട

പുകയുന്ന മനവും ചുണ്ടിലെ ബീഡിയും

മുന്നോട്ടു മാത്രം നടന്നുള്ള ശീലവും

യൗവ്വനപ്പകുതിയിൽ വേർപ്പെട്ട നല്ലപകുതി

പറക്കമുറ്റാത്ത പിഞ്ചുപെണ്ണോമനകൾ

വ്യഥയായിരുന്നു ജീവിതം; കഠിനയാത്രയും

കൂട്ടായിരുന്നു സോദരർ, സഗർഭ്യവിധിവിളയാട്ടവും

കാലം കൂലംകുത്തി പടർന്നൊഴുകി

കൂടെ കാർന്നുതിന്നുവാൻ കാൻസറും

അടക്കിപ്പിടിച്ച വേദന മൗനങ്ങളായ്

ആരുമറിയാതെ രാപ്പുലരികളെത്രയോ വെളുത്തു

തീക്ഷ്ണവികിരണം കരിയിച്ചു തളർത്തിയ

ഉടലും ഉൾക്കാമ്പും താങ്ങുവാനാകാതെ

നടന്നു തീരാത്ത വഴികളായ്

ജനിമൃതികൾക്കിടയിലെ പാതയിൽ ജീവിതയാത്ര

ഒടുവിൽ എല്ലാമൊരു ശ്വാസത്തിലൊതുക്കി

വഴികളിൽ കാത്തു നിന്നവർക്കെല്ലാം വിടയോതി

സഖാവെന്ന മൂന്നക്ഷരം കനപ്പിച്ച്

ഓർമ്മകളുടെ സ്മൃതിപേടകത്തിലെ നിദ്ര

അതെ, സഖാവ് മരണത്തെ പുല്കിയിരിയ്ക്കുന്നു

പ്രാപ്പിടയന്മാർക്കിനി യഥേഷ്ടം ഇരതേടാം

കുരുന്നു കാമനകളെപ്പോലും കൊത്തിക്കീറാം

ഒരു സഖാവുണ്ടായിരുന്നെന്ന ഓർമ്മപോലും ഉയർത്താതെ